Być w Bambergu i nie odwiedzić Schlenkerli…

to jak być w Rzymie i nie widzieć papieża.

Czyli generalnie trochę oklepane, zwłaszcza jak już raz się było, ale jednak za każdym razem staram się odwiedzić. Marcowe szynkowane wprost z beczki, o tej porze roku również Urbock. No po prostu coś ciągnie. Ponieważ byliśmy we wtorek wiec nie było problemu z miejscami, choć bynajmniej nie było pusto. Za to w czwartek już było ciężko. Lokal dość mały, prawie zawsze pełny, zdeterminowanym pozostaje zamówienie piwa w okienku (standard w bamberskich browarach) i wypicie na stojaka na zadaszonym dziedzińcu. To też ma swój niezaprzeczalny klimat. W Bambergu byłem po raz czwarty (pierwsza wizyta została opisana jeszcze na browar.biz, kolejna już w ramach wycieczki dla zwycięzcy Profesjonaliów) i naprawdę nie żałuję. Czuję się tam jak u siebie w domu, zabudowa przypomina mi trochę skrzyżowanie dolnośląsko-wielkopolskiej architektury z nietkniętymi wojną wąskimi uliczkami włoskich miasteczek. Bezpretensjonalne bamberskie browary czy właściwie gospody, gdzie czujesz się swobodnie, a nie jak w niektórych polskich browarach restauracyjnych umiejscowionych w eleganckich restauracjach, gdzie boisz się głośniej odchrząknąć. Pewnie dlatego, że często panuje w nich przygnębiająca cisza, bo świecą pustkami lub słyszy się płynącą z głośników mniej lub bardziej przyjemną muzykę. W Bambergu muzyki nie ma, jest za to dość spore natężenie gwaru rozmów, stukania kufli i ogólnie zastawy, przerywane raz po raz wybuchami śmiechu.

Jak zaraz się przekonacie tym razem nie jestem sam. W roli kamerzysty i współbiesiadnika wystąpił Wojtek Frączyk z Browaru Widawa, czyli Kolaboranci w komplecie. 😀 Mam nadzieję, że spodoba się Wam taka formuła. Najpierw wrażenia z degustacji kultowego piwa czyli Aecht Schlenkerla Rauchbier Märzen.

No i kalibracja przed premierą Brackiego Rauchbocka, czyli Schlenkerla Urbock.

Do domu przywiozłem Lagera, Weizena i Rauchbocka ze Schlenkerli, tak że możecie oczekiwać recenzji tych piw za jakiś czas. Są też nakręcone filmy z Mahrs Bräu, Keesmanna i Speziala. Jak Wam się podoba taka recenzja, z natury swojej bardziej pobieżna niż w domowym zaciszu. Oczywiście jestem świadom, że przydałby się mikrofon, bo ten wbudowany w aparat niestety zbiera wszystko z tła. Jestem zdeterminowany do jego zakupu, ale chyba dopiero Św. Mikołaj będzie mógł się wykazać. 😉