Tyskie Browary Książęce

czyli jeśli wpuścisz lisa do kurnika, to polecą pióra.

14. grudnia wraz z grupą dziennikarzy i Krzysztofem Lechowskim z blogu lepszepiwo.blogspot.com miałem okazję zwiedzić Książęcy Browar w Tychach. Początkowo miałem zamiar nakręcić video z tego wydarzenia, ale jakoś słabo mi to szło, bo oprowadzający skupiali się na tym jak powstaje piwo, konkretnie Tyskie Klasyczne, a nie na opowiadaniu o browarze. Ograniczę się więc do relacji fotograficznej oraz najciekawszych informacji, które udało mi się wyciągnąć z oprowadzającego nas po browarze technologa.

Zacznijmy od garści liczb. Browar w Tychach ma roczną wydajność na poziomie 7,2 mln hl, jednak nigdy nie została ona osiągnięta.

Obecnie browar opuszcza ok. 6 mln hl piwa rocznie. W browarze warzone są następujące piwa: Tyskie Gronie, Żubr, Lech, Dębowe, Wojak, Tyskie Klasyczne, Książęce Złote Pszeniczne, Książęce Czerwony Lager, Książęce Ciemne Łagodne oraz Książęce Korzenne. Skoro nasza wycieczka stała pod znakiem surowców do Tyskiego Klasycznego, więc niech i taki ma ona układ.

Woda – wg zapewnień przewodnika browar czerpie wodę cały czas z tego samego źródła, mającego swój początek na wzgórzu Mikołowskim, które nosi nazwę Gronie, stąd nazwa sztandarowego produktu Tyskie Gronie. 

Słód – dostarczany jest z trzech słodowni, gdańskiego Malteurop, poznańskiego Soufflet oraz czeskiej słodowni Soufflet. Tygodniowo trafia tam ok. 2000 ton słodu. Używane są słody: pilzneński, monachijski, karmelowy, pszeniczny i palony. Jako surowiec niesłodowany używany jest syrop glukozowy. Oczywiście nie dotyczy to Tyskiego Klasycznego, które w zasypie ma słód pilzneński i karmelowy.

Chmiel – używany jest chmiel polski i niemiecki, ale robiono tajemnicę z tego jakich odmian (jedną z nich jest zapewne Lubelski). Usiłowano też przedstawić sytuację tak, że stosuje się i na goryczkę i na aromat chmiel w granulacie. Jednak na moje pytanie o ekstrakt przewodnik potwierdził, że na goryczkę obok granulatu używany jest też ekstrakt. Udało mi się też wyciągnąć z niego jaki jest poziom goryczki w Tyskim Klasycznym i Gronie. Co mnie zaskoczyło słabszą goryczkę ma Klasyczne, wynosi ona 16 (!) IBU. Gronie ma 19 IBU. Pytania o inne marki zbywane były tajemnicą i faktem, że wycieczka dotyczy Klasycznego.

Drożdże – używane są tylko drożdże dolnej fermentacji, co oznacza, że Książęce Złote Pszeniczne jest pszenicznym lagerem, a nie hefeweizenem. Na pytanie czy jest to szczep W34/70 znowu usłyszałem o tajemnicy.

Technologia – wg przewodnika Klasyczne nie różni się pod względem technologicznym od innych piw, co oznacza, że jest warzone w technologii High Gravity Brewing. Na pytanie jaki ekstrakt ma brzeczka, która opuszcza warzelnię, usłyszałem, że 11,7° Plato. Spojrzałem wymownie i powiedziałem, że chodzi mi o HGB i chciałbym wiedzieć jaki ekstrakt ma brzeczka Klasycznego przed fermentacją. Mój rozmówca niechętnie odpowiedział, że wyższy, ale w kwestii konkretów znów padło – tajemnica. Browar ma 5 warzelni, z czego jedną zabytkową o wybiciu 360 hl oraz 4 nowe 500hl i 720 hl. Fermentacja odbywa się w tankofermentorach o pojemności 2,5 i 5 tysięcy hekto. Czyli w jednym tanku znajduje się równowartość od pół do jednego miliona butelek. Tankofermentory mogą nie być wypełnione w całości w przypadku mniej popularnych piw, jak np. Książęce. Wg przewodnika fermentacja trwa 12 dni, a leżakowanie 8. Zapewne w sezonie ten czas ulega skróceniu.

Browar posiada 4 linie rozlewnicze, dwie do butelek i dwie do puszek. Wydajność, to 60 000 butelek na godzinę oraz 50 i 100 tysięcy puszek na godzinę. Piwo zarówno w przypadku butelki, jak i puszki pasteryzowane jest w przepływie.

To w zasadzie tyle, co udało mi się wyciągnąć z oprowadzającego. Na sam koniec mieliśmy degustację, gdzie obok normalnego Tyskiego Klasycznego dostaliśmy do spróbowania piwo niefiltrowane po burzliwej i po leżakowaniu. Piwo to było naprawdę bardzo dobre, z wyraźniejszą goryczką, pełnią i smakiem chmielowym. Niestety do końca nie jestem pewny co nam podano, bo na butelce z której nalewano nasze próbki markerem napisano „Żubr fermentacja”. Oczywiście to samo w sobie o niczym nie świadczy, ale piwo było też ciemniejsze, a piwo z drożdżami zwykle jest jaśniejsze niż klarowne.

Mam nadzieję, że nie wprowadzono mnie w żadnej z tych kwestii w błąd, choć odnosiłem wrażenie, że bardzo nie chciano nam powiedzieć wielu rzeczy. Co jest o tyle bez sensu, że rodzi to tylko niepotrzebne domysły i wrażenie, że „ciemny lud to kupi”.

PS: na sam koniec jeszcze element humorystyczny. Tuż przed wyjazdem otrzymałem paczkę świąteczną od Kompanii Piwowarskiej. Uderzające podobieństwo nieprawdaż? Chyba powinniśmy wzorem Czarnkowa zacząć krzyczeć o plagiacie.

Jak Wam się wydaje, zrzynali z Renifera?