Warzelnia Piwa Bydgoszcz – wizyta przedpremierowa

W ubiegłą sobotę miałem okazję gościć w Bydgoszczy, przy tej okazji postanowiłem odwiedzić nowy adres na piwowarskiej mapie Polski, a mianowicie Warzelnię Piwa w Bydgoszczy przy ul. Poznańskiej 8. Browar już działa, w tym sensie, że uwarzona została pierwsza warka koźlaka (16,5° Plato). Na degustację jednak będzie trzeba jeszcze poczekać. Precyzyjną datę trudno określić, trwają intensywne prace wykończeniowe, zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz. Wg właścicieli Wenecja powinna otworzyć swoje podwoje w ciągu miesiąca, najlepszym terminem pewnie byłby długi majowy weekend. Właściciele wydawali się spokojni o ten termin, mnie wydawało się, że jest jeszcze sporo do zrobienia. Piwa niestety nie spróbowałem. Piwowar był nieugięty, zasłaniał się tym, że piwo zbyt krótko leżakuje, zaledwie kilka dni w tanku leżakowym. Trochę go rozumiem, z drugiej strony jakoś strasznie nie nalegałem, bo za rogacizną i tak nie przepadam. Mimo to wizyta była bardzo ciekawa.

Warzelnia Piwa Bydgoszcz jest jedynym z trzech lokali, które składają się na ciekawy kompleks gastronomiczny, znajdujący się przy ul. Poznańskiej 8 w kamienicy o nazwie Wenecja. W jego skład wchodzą niego winiarnia, restauracja indyjska oraz właśnie browar restauracyjny. Całe przedsięwzięcie jest założone przez architektów i to trochę widać. Nie pytałem, ale lokal wygląda na przerobione mieszkania. Składa się z wielu pomieszczeń, zakątków, zakamarków. Ma to być skrzyżowanie sklepu specjalistycznego z miejscem, gdzie można zdegustować wino, porozmawiać z sommelierem. Poniżej znajdować będzie się, stanowiąca jakby osobną część, restauracja indyjska. Pozostałą część stanowić będzie restauracja, w której będzie można do obiadu zamówić wina, w cenach z winiarni + tzw. korkowe czyli dopłata za obsługę oraz oczywiście piwo.

Od strony ul. Poznańskiej witają nas drzwi oraz osobne wejście do winiarni, o browarze ani słowa i uczciwie trzeba powiedzieć, że nie wygląda to szczególnie imponująco. Największym jednak atutem lokalizacji jest właśnie powstający dwupoziomowy taras z widokiem na Wyspę Młyńską (najstarszą część Bydgoszczy), która w dodatku ostatnio była intensywnie odnawiana. O ile wejście od ulicy nie robi wrażenia, to część od kanału, nawet pomimo tego, że była nieskończona, zapowiada się świetnie.

Serce browaru stanowi warzelnia firmy Dreher, o wybiciu 3,2hl. Jak mi powiedziano, identyczna z tą zamontowaną w Czenstochovii czy Grill de Brasil.

Tak naprawdę warzenie odbywa się tylko w jednej z tych kadzi. Druga, wyższa (z lewej strony patrząc od strony baru) to atrapa, która skrywa w swoim wnętrzu pompy, oraz sterowanie całą warzelnią. Poniżej kadzi zacierno-warzelnej znajduje się kadź filtracyjna, którą można wysunąć w celu gruntownego umycia.

Podobnie jak w innych urządzeniach Drehera, chmielenie odbywa się w temp. 94°C, nie zaś w temp. wrzenia. Daje to oszczędność energii i zmniejsza produkcję oparów, ale związane jest z gorszą ekstrakcją alfakwasów z chmielu (potrzeba więcej chmielu) i przynajmniej teoretycznie z gorszym odparowywaniem DMS (siarczek dwumetylu, objawiający się charakterystycznym aromatem gotowanych warzyw, czy kukurydzy konserwowej z puszki). Następnie brzeczka rurociągiem trafia do fermentowni, gdzie po schłodzeniu na dwóch wymiennikach ciepła (pierwszy zasilany wodą z wodociągu, drugi tzw. wodą lodową), trafia do fermentora o pojemności roboczej 11 hl, rzeczywista pojemność to 15 hl.

Fermentor jest jeden i stanowi wąskie gardło browaru. Z kolei jego wielkość sprawia, że do jego zapełnienia potrzeba 3 warek uwarzonych pod rząd. Następnie piwo trafia do jednego z trzech tanków leżakowych. Kilka dni przed moją wizytą, koźlak został przepompowany do leżaka.

Następnie piwo będzie rozlewane do kegów, które będą składowane w pomieszczeniu fermentowni. Stamtąd wężami piwnymi trafią do baru, wyposażonego w 7 nalewaków. Brzmi to co najmniej obiecująco. W dodatku właściciele w rozmowie nie wykluczyli możliwości przeznaczenia 1 lub 2 kranów pod rotacyjne piwo z innych zaprzyjaźnionych browarów.

Oprócz sali Porcelankowej (albo Porcelanowej, już nie pamiętam), która docelowo ma być cała wyłożona piwnymi porcelankami jest również sala Butelkowa, w której przygotowano ekspozycję historycznych butelek z bydgoskich browarów. W zamierzeniu ekspozycja ma się rozrastać.

Eksponaty pochodzą z kolekcji piwowara i mają stanowić odwołanie do tradycji bydgoskich browarów.

W bydgoskim browarze zastosowano nietypową formę rozliczania akcyzy. Zrezygnowano z utworzenia składu podatkowego, za to zdecydowano się na wpłacenie zaliczki, sposób ten ma się charakteryzować mniejszą biurokracją. Za to Urząd Celny zdecydował, że na warzelni zostanie założona plomba.

Każdorazowo przed rozpoczęciem warzenia powinien ściągnąć ją celnik, a na koniec po umyciu założyć ponownie. Ma to zapobiec warzeniu bez zgłoszenia. Biorąc pod uwagę jak wygląda browar, jakie ma możliwości przefermentowania brzeczki z takiego niezgłoszonego warzenia (czyli żadne) może to budzić jedynie uśmiech politowania i pytanie czym za pieniądze podatnika zajmują się pracownicy Urzędu Celnego.

Całe przedsięwzięcie z pełnym przekonaniem można nazwać firmą rodzinną. Piwowarem jest szwagier jednego ze współwłaścicieli (zresztą być może ma on też udziały w firmie, nie jest to jednak tak istotne). Do tej pory nie miał on żadnego kontaktu z warzeniem piwa, ale zgłębia temat na różnego rodzaju szkoleniach (zachęcałem do odwiedzenia portalu piwo.org w celu poszukiwania inspiracji). Z rozmowy wynikało, że nie ma ambicji, żeby robić najlepsze piwo w Polsce, a priorytetem jest powtarzalność. Ze swojej strony namawiałem gorąco do wyjścia poza schemat pils-pszeniczne-ciemne. Myślę, że z dobrym skutkiem. Przy pomocy własnego piwa, przekonywałem do wprowadzenia do oferty szczególnie India Pale Ale, najlepiej jako piwa które jest stale w ofercie, np. kosztem koźlaka. Świetnie korespondowałoby ono z kuchnią indyjską. Myślę, że moje zabiegi odniosły skutek. Z ciekawostek muszę przyznać, że pomimo iż branża browarów restauracyjnych wydaje się tak pokrewna i bliska piwowarstwu domowemu, to właściciele byli szczerze zdziwieni, że piwo można warzyć w domu. Co ciekawe nazwa firmy to Regionalne Warzelnie Piwa Sp. z o.o., czyli widać chęć/marzenie otwarcia kolejnego browaru, choć to tylko moje przypuszczenia. Z newsów należy dodać, że będzie firmowe szkło. Kufle już są, a mają się też pojawić pokale. Podstawki z piwnymi cytatami również już są. Piwo będzie sprzedawane w poj. 0,5L i 0,3L. w cenie nie odbiegającej od bydgoskich cen za piwo lane. Jadąc z rodziną na wakacje nad Bałtykiem postaram się odwiedzić Warzelnię Piwa Bydgoszcz, bo miejsce jest nad wyraz urokliwe, jak będzie z piwem, jego smakiem, asortymentem to się dopiero okaże.

PS: Teoretycznie browar nazywa się Regionalna Warzelnia Piwa Bydgoszcz, ale ponieważ w logo widnieje jedynie Warzelnia Piwa Bydgoszcz, to zdecydowałem się na używanie tej nazwy.